Hayatta görebileceğiniz en sinsi ezikliktir kendini kanıtlamaya çabalamak. Yapan kişiye ezik olduğunu hissettirmeden ezer geçer adamı.
Bir şeyi biliyorsundur; bir ortamda o bildiğin konu açılır ve başlarsın bildiğini kanıtlamaya çalışmaya. İşte sıçmaya başladığın nokta da bu olur. Sussaydın kimse hakkında yanlış yargılara kapılmayacaktı ama sen gösteriş yapmak için konuştun ve sıçtın. Artık herkes bir mal olduğunu biliyor. Evet malsın da.
Bunu en çok beden dili çalışan insanlarda görürüz. Beden dilini kullanmayı bilir bu adam evet. Okumuştur bir şeyler anlamıştır biraz. Ama uygulayınca öyle bir eğreti durur ki üstüne bu beden dili. Bu adamda bir gariplik var dersin. O gariplik ''kendini kanıtlamaya çabalayan beden dili''dir. Kendini kanıtlamış beden dili ile karıştırmayın. Bunda bir çabalama, öyle gibi olma ısrarı vardır. Bunu yapan adam maldır. Eziktir. Farkında bile değildir.
Bu her alanda böyledir hayatta. Bir şeyi bildiğini göstermeye çalışan adam zaten o şeyi bilmiyordur. Bir şeyi bilen adam o şeyi göstermeye çabalamaz zaten biliyordur onu oturur yerine yeri geldiği zaman bülbül gibi şakır bilmediği yerlerde bilmiyorum der susar.
Bir çaba içinde olma hali ezikliğin göstergesidir biraz da. Burada bahsettiğim çaba çalışma anında olan çabalama deildir. Bir şeyi öğrenirken tabi ki çabalamak şarttır. Ama öğrenirken bile yapmayı biliyorum zaten der gibi çabalamak komik ve ezikçedir.
Bilmediğini kabullenip öğrenmeye çalışıyor imajı ve mentalitesiyle yapılan, öğrenilen şey ise en hakiki duygulara sahiptir ve o görüntüde en ufak bir eziklik kırıntısına bile rastlanmaz.
Ezik olmamak bilip bilmemekle alakalı değildir. Kendini dışarıya yansıtmaya çalışmak bir ezikliktir. Bakın burası da önemli. Kendini dışarıya yanlış yansıtmak demiyorum. Kendini dışarıya herhangi bir şekilde(doğru-yanlış farketmez) yansıtmak bir ezikliktir.
Bir şeyler kanıtlamaya çalışan o zavallılardan olmayın dostlarım...
çırpınmak
YanıtlaSil