Tek Başına Olan Üstün İnsan

Bir yazı süreci olarak tanımlayabileceğim bir sürecin başlangıcı oluyor bu ilk satırlarım. Burada amacını yitirmiş bir genç olarak bulunuyorum. Burada, bu yazar koltuğunda. Tam olarak eski haline dönmek isteyen bir gencim ben. Bunu koyuyorum ortaya. Ne demek eski haline dönmek. İlk günlere dönmek demek istedim aslında. Fazla açılmayan, cool görünüşlü o eski hale. Tabii ki o zamanları hatırladığım zaman çok daha toy ve her şeyi çok daha fazla kafaya taktığımı fark ediyorum. Bu da demek oluyor ki her zaman eski anlar daha güzel gelir insanın gözüne. Ama bir duruş farkı olduğu kesin. Eskiden gerçekten harika bir kendine çekme dönemi başlamıştı bende. Etrafımdaki insanlar yanıma geliyorlardı ve ilgilerini hiçbir şey yapmadan çekiyordum. Bu harikaydı. Kimseyi takmamaya başladıktan sonra olmuştu aslında. Çözümü basit. Kimseyi ciddi manada takmıyordum ancak öyle fazla ki gerçekten orada değillermiş gibi davranıyordum. Ha ha. Biraz megalomanca bir tavır gibi gelebilir ancak bunun sebebi benim göt kalkıklığım değildi elbette ki. Etrafımdaki insanlar bana yeterli gelmeyecek kadar seviyorlardı beni ve ben de artık böyle yalnız kalmak yerine tek başına olmak gerektiğini düşündüm ve tüm hareketlerimi ona göre şekillendirmeye başladım. Bu nasıl oldu dersiniz? En güzel örneği en hoşuma giden örneği insanlardan hiçbir şey istememem ve eğer isteyeceksem, onu reddedebileceklerini ve bunun çok doğal olduğunu bilerek gidiyordum. Bu muhteşemdi. Reddedilince anlıyordum ki bu insanla bir daha işim olmayacak. Ne zamana kadar? O gelip de bir şeyler söyleyene ve hatasını telafi edene kadar tabii ki. Ve böyle de oluyordu. İnsanlar onlara iyi davranan kişileri ceplerinde görürler ve onlara gerekli ilgiyi ve önemi vermezler. Bu noktada bir çok insan o zaman kötü olalım diye bir tavır takınıyorlar ve kötü olmaya başlıyorlar. Bu da aşırı iyi olmak gibi bir eşeklik. Bu sefer de kimse doğal olarak seni yanında tutmaz veya tutuyorsa da bu samimi değildir. Sonuç olarak yine istediğini elde edemez insanlar böyle bir davranış gösterseler de. Peki senin önerin nedir sayın amına koyduğum dediğinizi duyar gibiyim. Ha ha. Benim önerim ise şu: insanlara iyi veya kötü değil, saygılı bir şekilde ve nötr davranmak. Bu muhteşemdir. Saygılısın, insanları incitmemeye önem veriyorsun ama onlara tak diye yalakalık yapmıyorsun. Ne fino köpeği gibi peşlerinde salyalarını akıtarak seni sevmeleri için yalvarıyorsun ne de bir pitbull gibi onları sana saygı duymak zorunda hissettirerek sana zarar vermemelerini sağlıyorsun. Biz burada herhangi bir köpeği ele alamayız. Bir insan olmanın yollarını ortaya koymalıyız biz. Gerçekten bunu herkesin öğrenmeye ihtiyacı var. Bu insana üstün insan diyoruz. Bu mükemmel yaratığı yaratmak benim en asli görevimdir. Bu muhteşem yaratığın ilk örneklerini ben yetiştireceğim bunu sadece ummuyorum aynı zamanda biliyorum da. Tüm üstün insan olmak isteyenlere selam olsun.